Noem het gerust ons lievelingskind: Classico. Niet omdat de wijnen ‘beter’ zouden zijn dan alles daarbuiten, maar omdat ze een talent hebben dat onderschat wordt: frisheid en precisie zonder opsmuk. Classico is het domein van het glas dat je opent zonder ceremonieel gedoe, dat zich naast je bord nestelt en zich vervolgens als vanzelf over de avond uitrolt. Het geheim? Niets willen verbergen. Classico is, boven alles, eerlijk.
Wat proef je in Classico? Denk aan helder rood of wit fruit — kers, braam, perzik, citrus — gedragen door levendige zuren. De zuren zijn de ruggengraat die alles bij elkaar houdt. Ze geven spanning, frisheid, dat kleine tikje energie waardoor je merkt dat je doordrinkt. Tannines zijn aanwezig waar ze moeten, maar nooit lomp; hout, als het er is, functioneert als kader en niet als kostuum. En het mooiste is: je hoeft niet te kiezen tussen toegankelijk en interessant. De beste Classico-wijnen kunnen allebei.
Wanneer zet je Classico op tafel? Wij zouden zeggen: vaker dan je denkt. Voor de spontane borrel die toch drie uur duurt. Voor een doordeweekse pasta met tomaat waar je stiekem trots op bent. Voor pizza die een pizza is, geen filosofie. Voor een lunch die nog wat te zeggen heeft in de middag. Classico houdt van momenten die niet schreeuwen. Het zijn wijnen met goede manieren: ze laten het eten spreken, de mensen lachen, de avond lichter worden.
Hoe selecteren we Classico? We beginnen bij herkomst. We willen dat je kunt herkennen waar de wijn vandaan komt — niet door het etiket te lezen, maar door het glas te ruiken. Bodem, hoogte, bries; die dingen. Vervolgens kijken we naar balans: fruit versus zuren, textuur versus sap, alcohol die zich gedraagt. Tot slot karakter: de reden dat dit glas dit glas is. Als we glimlachen bij slok twee, en drie, en nog steeds bij vier, dan zitten we goed.
Bij rood Classico mag je best wat koeler schenken dan je gewend bent — 14–16 °C is vaak prachtig. Het fruit komt omhoog, de wijn blijft scherp. Wit rond 8–10 °C; niet ijskoud, zodat aroma’s de ruimte krijgen. Glaswerk hoeft niet ingewikkeld: een net allroundglas doet wonderen. Karafferen? Kan, maar hoeft niet. Als je twijfelt: giet een proefslokje in een ruimer glas en proef het verschil.
En ja, Classico kan verrassen. Niet zelden schuif je in gedachten een wijn naar “gewoon lekker” — tot je halverwege de fles merkt dat er méér gebeurt. Een kruidige schaduw, een minerale echo, een bittertje dat het fruit optilt. Dat is het moment waarop ogenschijnlijk simpel kunst wordt: niets toevoegen, niets weglaten, alles klopt. Het is de finesse van een chef die drie ingrediënten vertrouwt, of van een jazztrio dat precies weet wanneer níet te spelen.
Wat Classico voor ons persoonlijk betekent? Vrijheid. We hoeven niet te wachten op een bijzondere aanleiding; Classico maakt de aanleiding. Het is de wijn die vrienden samenbrengt zonder agenda, die een maaltijd afrondt zonder finale, die het alledaagse een glanslaagje geeft. En dat is misschien wel de grootste luxe: dat je niet hoeft te kiezen tussen mooie wijn en gewoon leven. In Classico kan het allebei.
