Als Classico het daglicht is, dan is Riserva de avondgloed: kalmer, dieper, met langere schaduwen en meer nuance. In Riserva laten we tijd meedoen — in de wijngaard, in de kelder, in het glas. Het gaat niet om zwaarte, maar om rust. Lagen die zich ontvouwen, een structuur die niet dramt maar draagt, een afdronk die je nog even na galmt als de muziek al is gestopt.
Wat zoeken we in Riserva? Allereerst textuur. Je merkt het aan de manier waarop de wijn over je gehemelte rolt: zachtere, fijnere tannines; zuren die niet omhoog springen maar diep ademen; een middenrif dat rijker is zonder te plakken. In geur zijn er vaak accenten van rijper fruit — zwarte kers, pruim — naast florale echo’s, kruidigheid, soms een vleug ceder of cacao. Hout is geen hoofdrolspeler; het is interpunctie: komma’s, puntjes, een welgemikte alinea.
Wanneer kies je Riserva? Wanneer je tijd wil geven. Een stoof die een middag op laag vuur stond, lamsrack met rozemarijn, paddenstoelen die hun aarde meebrengen. Een avond die niet al om negen uur moet eindigen. Riserva is het soort wijn dat zélf rustiger drinkt: je slok wordt langer, je gesprek trager, je vork beweegt met meer intentie. Niet zwaar, wel serieus — met een glimlach.
Technisch gezien leunt Riserva vaak op langere opvoeding: grotere vaten, soms deel nieuw eiken, altijd gedoseerd. De beste voorbeelden omarmen lucht. Geef een riserva 30–60 minuten adem in een karaf of in een breed glas en je ziet hoe de randen zachter worden en de kern scherper. Serveertemperatuur rond 16–18 °C werkt goed; warmer maakt loom, kouder knijpt dicht.
Onze selectiecriteria? Naast herkomst en balans letten we scherper op wat we de lange lijn noemen: de manier waarop geur, smaak en afdronk elkaar logisch opvolgen. Het verhaal moet kloppen. Een Riserva die op fruit begint en eindigt in harmonie — niet in suiker of hout — is een goede kandidaat. We vragen ons ook af: wordt deze wijn over drie jaar beter? Als het antwoord volmondig ja is, dan past hij in deze lijn.
Bewaarpotentieel is bij Riserva geen prestigezaak, maar praktisch. Het is fijn te weten dat je een fles kunt wegleggen en er later méér uit haalt. Afhankelijk van domein en jaargang is 3–10 jaar een veilige bandbreedte. Maar eerlijk: we openen ze net zo lief vanavond. Het plezier zit ‘m niet in wachten om het wachten, maar in groei die voelbaar is.
Persoonlijk ervaren wij Riserva als de wijn die een avond verzacht. Niet verslapt — verzacht. De scherpe randjes van de dag gaan eraf; gesprekken krijgen diepte en warmte. Je merkt hoe de wijn meebeweegt met het ritme aan tafel. Soms, als alles klopt, voel je die kleine rilling van herkenning: daarom doen we dit. Daarom reizen we, proeven we, kiezen we. Omdat een goede Riserva je eraan herinnert dat tijd niet alleen iets is dat verstrijkt, maar ook iets wat vormt.
